W Jaśle mówiono o uczniach ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi
Po raz drugi w Jaśle odbyła się konferencja poświęcona specjalnym potrzebom edukacyjnym ucznia w szkole. Doświadczenie, wiedzę oraz umiejętności w obecności wychowawców, pedagogów i wszystkich osób zaangażowanych w proces wychowania i nauczania dziecka w szkole prezentowali pracownicy naukowi uczelni wyższych oraz nauczyciele akademiccy.
II Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole” zorganizowana przez Akademię Humanistyczno-Ekonomiczną w Łodzi Wydział Zamiejscowy w Jaśle oraz Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie Wydział Zamiejscowy Prawa i Nauk o Społeczeństwie KUL w Stalowej Woli dotyczyła kwestii niezwykle aktualnej, jaką bez wątpienia jest zagadnienie pracy z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Konferencja była okazją nie tylko do wymiany doświadczeń i wyników wieloletnich obserwacji oraz badań w gronie pracowników naukowych uczelni wyższych, jak również nauczycieli akademickich. Przede wszystkim stanowiła źródło wiedzy nie do przecenienia dla uczestniczących w niej, w roli słuchaczy studentów, nauczycieli oraz pedagogów, na co dzień pracujących z dziećmi i młodzieżą.
O tym, co a w zasadzie, kto kryje się pod pojęciem ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi wyjaśniała dr Barbara Wolny. Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi to uczeń nie tylko z niepełnosprawnością, lecz również uczeń zdolny. Stąd konferencja dotyka dwóch obszarów. Pierwszy dotyczył problematyki pracy z uczniem niepełnosprawnym, drugi z uczniem zdolnym. W ramach konferencji podjęto nie tylko teoretyczne rozważania nad problemami, lecz także przedstawiono efekty pracy z uczniami. Temu między innymi służyła prezentacja projektów, które realizowane są w ramach jasielskiej Ligi Naukowej z LOTOSEM. – wyjaśnia dr Barbara Wolny.
dr Barbara Wolny
Wiele uwagi poświęcono uczniom niepełnosprawnym i ich miejscu w szkole, co wydaje się szczególnie istotne w kontekście wdrożenia nowych przepisów zmieniających system oświaty w Polsce. Obecnie kształcenie specjalne w kraju jest realizowane według trzech modeli (w szkołach specjalnych, szkołach integracyjnych oraz w ramach edukacji włączającej w szkołach ogólnodostępnych). O trendach obowiązujących w szkolnictwie, w kontekście miejsca uczniów niepełnosprawnych w procesie kształcenia mówiła mgr Katarzyna Stępniak, kierownik wydziału specjalnych potrzeb edukacyjnych Ośrodka Rozwoju Edukacji w Warszawie. Można dziś zaobserwować tendencję, aby jak największą grupę dzieci z niepełnosprawnościami włączać do szkolnictwa ogólnodostępnego. Sprzyjają temu obowiązujące akty prawne. Oczywiście kierunek ten wymaga, aby nauczyciele byli jak najlepiej przygotowani do nauczania. Celem jest doskonalenie nauczycieli, którzy z jak najwyższymi kompetencjami przystąpią do pracy z dziećmi z różnymi niepełnosprawnościami. – wyjaśnia mgr Katarzyna Stępniak.
mgr Katarzyna Stępniak
Specjaliści wskazują, że z każdym rokiem dzieci z niepełnosprawnością uczących się w szkole jest coraz więcej. Pojawiają się lepsze diagnozy oraz coraz bardziej precyzyjne określenia specjalnych potrzeb edukacyjnych. Dzieci z niepełnosprawnością są jedynie częścią dużej grupy uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Są to dzieci nie tylko z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego czy też opinią o potrzebie pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Polskie szkoły specjalne oraz integracyjne dysponują bardzo dobrą bazą oraz zapleczem, aby móc kształcić uczniów w oparciu o najwyższe standardy, tym niemniej, kształcenie uczniów ze specjalnymi wymaganiami edukacyjnymi stanowi prawdziwe wyzwanie przede wszystkim dla nauczycieli i pedagogów. W szkołach uczy się, bowiem coraz więcej dzieci z coraz większą różnorodnością niepełnosprawności.
Największą grupą dzieci szkolnych ze szczególnymi potrzebami edukacyjnymi stanowili uczniowie z niepełnosprawnością w stopniu lekkim. Są to dzieci, które najczęściej trafiają do szkolnictwa ogólnodostępnego. Tym samym realizują podstawę programową kształcenia ogólnego. Jest to ten sam program nauczania z dostosowanymi metodami i formami pracy, co bywa wyzwaniem dla nauczycieli. Coraz lepiej diagnozowaną jest grupa dzieci z tak zwanego spektrum autyzmu, głównie są to uczniowie z zespołem Aspergera. – wyjaśnia mgr Katarzyna Stępniak.
Druga w historii Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole” poświęcona była tematom bliskim nie tylko teoretykom edukacji, ale również praktykom – wychowawcom, pedagogom i wszystkim osobom zaangażowanym w proces wychowania i nauczania dziecka w szkole.
MD